Daha önce dikkatinizi çekti mi bilmiyorum ama, yeni ve farklı bir fikir sunduğumuzda bizi demotive eden kişiler sadece başkaları olmuyor.
O fikir üzerine düşünürken “Yok ya… Olmaz bu iş” gibi sözler sarf ederek zihnimizdeki tohumları henüz yeşertemeden bizzat kendimiz öldürebiliyoruz. Ya da işin içinden çıkamadığımız ilk anda “Ben buna daha sonra bakayım” diyerek bir köşeye bırakıyor, ötelemek suretiyle hiç farkında bile olmadan o fikri kendi yalnızlığına terk edebiliyoruz.
İşte böyle anlarda yardımımıza koşabilecek bir söz var: Neden olmasın?
İnsan bu söz sayesinde kendisini çıkmazda hissettiren sokaklara bir çıkış kapısı koyabiliyor, akışı değiştirebiliyor.
Ama doğruya doğru; bu sözü tam anlamıyla benimseyebilmek pek de kolay değil.
Öyle kolay olsa, “neden olmasın?” diyebilenler bu kadar azken, “neden olmayacağını” söyleyenler bu kadar çok olmazdı herhalde…
Belki yeni haftada öyle bir an gelir ki bu sözün desteğine ihtiyaç duyarsınız.
Bu yazı aklınıza gelir…
Ve o söz ağzınızdan çıkar.
Dünya değişir.
Neden olmasın?
Emre Başkan